“Eigenlijk zou je twee levens moeten hebben: een om te leven,
en een om te schrijven. Die twee storen elkaar.”
(Tom Lanoye)
Voorjaar 1973. De zon schijnt. Het is dan ook zondag. Het is iets voor elf ’s ochtends.
Wim vercauteren wordt geboren. Hij zal nooit een ochtendmens worden.
Al op zeer jonge leeftijd is Wim met taal bezig. Als peuter praat hij de hele dag al is er niemand die zijn taal begrijpt. Tijdens zijn kinderjaren maakt hij extra opstellen voor zijn juffen en meesters en in diezelfde periode worden een aantal eerste schrijfsels van Wim gepubliceerd in het tijdschrift van de Aartselaarse chirogroep waarvan hij lid is.
Als Wim ouder wordt, komt het schrijven meer op de achtergrond te staan. Al blijft hij woorden en zinnen neerschrijven, tot een volwaardig eindproduct komt het nooit. Van de beklijvende roman, het verrassende theaterstuk, het grappige kinderboek, alsook de poëziebundel waar hij zelfs al een titel voor heeft verzonnen, komt niets terecht. Wim werkt enkel de cursussen voor zijn leerlingen af.
In 2015 beslist Wim om zijn schrijfambities ernstiger te nemen en schrijft zich in voor een opleiding bij Creatief Schrijven vzw. Na het basisjaar Literair Schrijven vervolgt hij zijn traject in de SchrijversAcademie.
Met de liedtekst ‘Sprookje’ is Wim in 2017 een van de laureaten van de tekstwedstrijd “Liefde voor Lyriek”. Met ‘Wat zal ik voor je zijn?’ wint hij de editie van 2019.
Terwijl Wim verder werkt aan teksten in allerlei vormen, rondt hij in juni 2022 een tweejarige opleiding tot Schrijfcoach – Schrijfdocent af. Hij lanceert daarna vol enthousiasme WoordVonk waarmee hij schrijvers professionele schrijfbegeleiding en ondersteuning aanbiedt.
