– In memoriam Bep de Bruin –
dan komt die dag
dat de schepen vertrekken
de muren fluisteren niet langer
ze gooien hun ramen open
ze open-baren
ze spreken hun schande
wat zocht je hier?
en heb je het gevonden?
in dit huis dat je heeft verraden?
of waren dat toch de mensen?
het huis schudt nu zijn verleden af
het naambordje is al weg
in de hall nog stukjes oud behang
nooit ontvangen post
onbeantwoord stof van weinig woorden
en de plek waar het kraakt
waar je dobberde
en wachtte op een tinnen hart
hoe de schepen vertrokken
je leefde een woelige zee
schipbreuk op een strand
geen loods gezien
enkel weifelende bloemen van een meisje
en dat ze je nooit vergeten is
was zij jouw laatste gedachte?
en hoe de schepen vertrokken
en jij die al weg was
want dit is de dag